Naczelny Komitet Narodowy

Naczelny Komitet Narodowy (NKN),

organ polityczny, utworzony VIII 1914 w Krakowie z inicjatywy polityków galicyjskich o orientacji proaustriackiej;

w skład NKN weszły (lub program jego poparły): CKN (lwowski), Komisja Tymczasowa Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, konserwatyści krakowscy, Polskie Stronnictwo Demokratyczne, Zjednoczenie Organizacji Niepodległościowych, Unia Stronnictw Niepodległościowych, Konfederacja Polska, Stronnictwo Ludowe, Liga Państwowości Polskiej i do X 1914 SDN i podolacy; XI 1914 Komitetowi podporządkowała się Polska Organizacja Narodowa; Naczelny Komitet Narodowy był najwyższą instancją w zakresie wojskowej, skarbowej i politycznej organizacji polskich sił zbrojnych Legionów Polskich. NKN dzielił się na 2 autonomiczne sekcje: wschodnią — z siedzibą we Lwowie (przewodniczący T. Cieński) i zachodnią — w Krakowie (przewodniczący W.L. Jaworski); prezydia obu sekcji tworzyły Komitet Wykonawczy (później Komisja Wykonawcza); kolejni prezesi: J. Leo, W.L. Jaworski, L. Biliński; największą rolę w NKN odegrał Departament Wojskowy (szef — W. Sikorski), którym kierowało Prezydium, zaś zwierzchnictwo z ramienia władz austriackich sprawowały: Komenda Legionów i Naczelna Komenda Armii; 1917 po powołaniu Rady Regencyjnej, Naczelny Komitet Narodowy rozwiązał się; likwidacja trwała do 1920.

Naczelny Komitet Narodowy (NKN), okładka kalendarza na rok 1916 — projektował Jan Bukowski