Mjanma. Literatura

Mjanma. Literatura.

Początki literatury birmańskiej sięgają IX w.; od XI w. rozwija się literatura rel. także w języku pali, oparta na wzorach ind. (opowiadania o wcieleniach Buddy, tzw. zawuthu, popularne do XIX w.); od XV w. rozwój poematów epickich, dramatu hist. i opowieści; w XVIII w. pojawiły się pierwsze poezje liryczne i proza wolna od klas. kanonów. Od pocz. XX w. wpływy literatury eur., gł. ang. i fr. (wprowadzenie nie znanej dotąd powieści i tematyki społ.); reakcją na wpływy eur. było powstanie awangardowej grupy literatury birmańskiej (U Lun i Thakin Nu), której autorzy zajmowali się w swoich utworach gł. tematyką nar.; 1930 powstało czasopismo lit. drukujące utwory młodych pisarzy, nawołujące do walki o wyzwolenie Birmy spod władzy brytyjskiej. W 1948, po odzyskaniu przez Birmę niepodległości, w literaturze birmańskiej zaczynają dominować utwory o wymowie patriotycznej (Thakin Kodaw Hmaing) i rozwijają się zarówno tradycyjne, nar. formy lit., jak i nowa proza oraz poezja, poruszające problemy społ. i moralne (Thein Pe Myint).