Mjanma. Warunki naturalne
 
Encyklopedia PWN
Mjanma. Warunki naturalne.
Powierzchnia górzysta; na północy i zachodzie występują młode góry fałdowe (przedłużenie strefy himalajskiej) o układzie południkowym: Kumon (wysokość do 5881 m), Patkaj (Sarametu, 3826 m), G. Arakańskie (Góra Wiktorii, 3053 m); na wschodzie rozległa wyż. Szan, wyniesiona ok. 1000 m, pocięta dolinami licznych rzek (gł. dopływy rz. Saluin); centralną część kraju stanowi akumulacyjna niz. Irawadi z górami wulk. Pegu (maks. wys. 1518 m). Środkową, niestabilną tektonicznie część Birmy nawiedzają trzęsienia ziemi. Wybrzeże Zat. Bengalskiej i M. Andamańskiego jest mocno rozczłonkowane, zwłaszcza delta Irawadi; liczne przybrzeżne wyspy (Ramri, Manaung, archipelag Mjeik) w otoczeniu raf koralowych. Klimat zwrotnikowy monsunowy, na większej części obszaru wilgotny; średnia temp. w styczniu od 25°C na nizinach do poniżej 10°C w górach, w maju (najcieplejszy miesiąc) 28–32°C, w górach do ok. 15°C; średnia roczna suma opadów od ponad 5000 mm na wybrzeżach zachodnich i w G. Arakańskich (wystawionych na wpływ monsunu letniego) do 500–1000 mm na niz. Irawadi i 1000–2000 mm na wyż. Szan; pora deszczowa od kwietnia, maja do października, listopada. Dobrze rozwinięta sieć rzeczna ma wyraźny (warunkowany tektoniką) układ południkowy; gł. rz.: Irawadi (tworzy deltę o pow. 30 tys. km2) z dopływem Czinduin oraz Sittaun, Saluin uchodzą do M. Andamańskiego, Kaladan — do Zat. Bengalskiej. 57% pow. kraju zajmują lasy: monsunowe (gł. tekowe) w górach, wilgotne równikowe na nizinach nadmor., namorzynowe na wybrzeżu (zwłaszcza w południowej części delty Irawadi i wyspach); w centralnej, suchszej części kraju występuje roślinność sawannowa i zarośla bambusowe. Intensywna ekspoloatacja lasów, gł. tekowych (ok. 75% zasobów świat. drewna tekowego).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia