Marduk,
pierwotnie bóg wiosennego słońca, od czasów Hammurabiego państw. bóg Babilonii, od XIV w. p.n.e. czczony także w Asyrii.
Marduk
Encyklopedia PWN
Stwórca oraz władca nieba i ziemi, dobroczyńca ludzi; decydował o losie wszystkich i wszystkiego (opisany w eposie Enuma elisz...); miał 50 imion (atrybutów), m.in. Bel [‘pan’]; gł. miejscem kultu Marduka w Babilonie była świątynia Esangila i zigurat Etemenanki; wyobrażany w tiarze cylindrycznej z insygniami władzy (koło, bicz, kij) w dłoniach; jego świętymi zwierzętami były: konie, psy i smoki.
