Tiamat
 
Encyklopedia PWN
Tiamat
[akad. tamtum ‘morze’],
w babilońskim tekście kosmogonicznym Enuma elisz personifikacja pierwotnego chaosu, oceanu słonej wody;
matka młodszej generacji bogów; zabita przez Marduka, który z jej przepołowionego ciała utworzył ziemię i sklepienie nieba.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia