Irlandia. Ludność
 
Encyklopedia PWN
Irlandia. Ludność.
Irlandię zamieszkują Irlandczycy (93,5%); od poł. XIX w. następował systematyczny spadek liczby ludności kraju wskutek dużej emigracji (gł. do USA i Wielkiej Brytanii) spowodowanej głodem po kilku latach katastrofalnych nieurodzajów; 1841 liczba ludności wynosiła 6,3 mln (w obecnych granicach państwa Irlandia), 1961 — 2,8 mln; znaczniejszy przyrost w latach 70.: 1971 — 3,0 mln mieszk., 1981 — 3,4 mln, 1985 — 3,5 mln; obecnie poza granicami kraju mieszka 12–16 mln osób pochodzenia irlandzkiego, gł. w USA. Przyrost naturalny zmalał z 12,2‰ w 1980 do 6,6‰ w 2006; duży udział w ogólnej liczbie ludności dzieci poniżej 15 lat — 21%; przeciętna długość życia dla mężczyzn — 75 lat, dla kobiet — 81 lat. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 57 mieszk. na km2, większość ludności skupiona na wybrzeżu wschodnim (ok. 30% w zespole miejskim Dublina) i na południu; hrabstwa zachodnie i typowo roln. są rzadko zaludnione i stanowią regiony emigracyjne. W miastach mieszka 60% Irlandczyków, największe miasta poza stol.: Corcaigh, Luimneach, Dún Laoghaire. 95% ogółu ludności wyznaje katolicyzm, pozostali — protestantyzm oraz judaizm. Ludność zawodowo czynna stanowi 51%; rolnictwo i leśnictwo zatrudnia 8% ogółu zatrudnionych, przemysł — 29%, usługi — 64%.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia