Hamiltona zasada

Hamiltona zasada, zasada najmniejszego działania, zasada stacjonarnego (ekstremalnego) działania,

jedna z wariacyjnych zasad mechaniki;

określa ruch układu mech. w przedziale czasu (t₀, t₁) przez analizę kinematycznie możliwych ruchów, zgodnych z więzami, odbywających się między tymi samymi 2 położeniami układu (określonymi współrz. uogólnionymi: q(t₀) = q₀, q(t₁) = q₁); głosi, że ruchem rzeczywistym układu mech. jest ten, dla którego działanie (gdzie L — funkcja Lagrange’a układu, &qdot.x; = dq/dt) osiąga wartość stacjonarną (ekstremalną), zwykle minim.; zasada Hamiltona jest równoważna równaniom ruchu Lagrange’a drugiego rodzaju; sformułowana 1834 przez W.R. Hamiltona; przy odpowiednim uogólnieniu pojęć odgrywa ważną rolę także w innych działach fizyki.