Fischera i Tropscha synteza
 
Encyklopedia PWN
Fischera i Tropscha synteza
[s. fıszəra i tropsza],
proces technol. polegający na syntezie węglowodorów, alkoholi, aldehydów i ketonów, kwasów karboksylowych i in. związków org. z mieszaniny tlenku węgla i wodoru (CO i H2), zw. gazem syntezowym;
w zależności od stosunku CO : H2 (od 1 : 1 do 1 : 4) i parametrów technol. otrzymuje się różne produkty; prowadząc proces w temperaturze 220–330°C, pod ciśnieniem 1,5–2,7 MPa, w obecności katalizatora żelaznego otrzymuje się paliwa silnikowe i alkeny. W skali przem. synteza ta została zastosowana w latach 30. przez F. Fischera i H. Tropscha; podczas II wojny światowej produkowano tą metodą rocznie ok. 750 tys. ton ciekłych frakcji węglowodorowych z gazu syntezowego otrzymywanego ze zgazowania węgla; mieszaninę węglowodorów nazwano kogazyną (kohle-gas-Benzin), a zawartą w niej frakcję benzynową — syntiną (syntinę produkowano w Niemczech do 1945).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia