Fermiego–Diraca rozkład,
wzór opisujący właściwości układu nierozróżnialnych, nie oddziałujących ze sobą fermionów;
Fermiego–Diraca rozkład
Encyklopedia PWN
dla układu fermionów znajdującego się w równowadze statyst., r.F.–D. podaje średnią liczbę cząstek 
i zajmujących stan kwantowy o energii Ei przy temperaturze układu T: 
, gdzie k jest stałą Boltzmana, a μ — potencjałem chem.; zgodnie z zakazem Pauliego, w każdym ze stanów kwantowych może znajdować się co najwyżej jedna cząstka; przy temperaturze dążącej do 0 K, r.F.–D. staje się funkcją energii nieciągłą dla Ei = μ; przedstawia ona rozkład, w którym wszystkie stany o energii Ei < μ są zapełnione (i = 1), a stany o energii Ei > μ pozostają nie obsadzone (i = 0); dla idealnego gazu Fermiego potencjał chem. μ stanowi energię Fermiego (dla półprzewodników często utożsamia się pojęcia energia Fermiego i potencjał chem.).
i zajmujących stan kwantowy o energii Ei przy temperaturze układu T: , gdzie k jest stałą Boltzmana, a μ — potencjałem chem.; zgodnie z zakazem Pauliego, w każdym ze stanów kwantowych może znajdować się co najwyżej jedna cząstka; przy temperaturze dążącej do 0 K, r.F.–D. staje się funkcją energii nieciągłą dla Ei = μ; przedstawia ona rozkład, w którym wszystkie stany o energii Ei < μ są zapełnione (i = 1), a stany o energii Ei > μ pozostają nie obsadzone (i = 0); dla idealnego gazu Fermiego potencjał chem. μ stanowi energię Fermiego (dla półprzewodników często utożsamia się pojęcia energia Fermiego i potencjał chem.). 
