Algieria. Gospodarka

Algieria. Gospodarka.

Po uzyskaniu niepodległości Algieria była krajem rolniczym z zalążkami przemysłu; szybkie zmiany struktury gospodarcze (uprzemysłowienie) stały się możliwe dzięki dochodom z eksportu ropy naftowej; polityka gospodarcza zwiększała znaczenie sektora państwowego we wszystkich działach gospodarki; znaczna liberalizacja nastąpiła w latach 80. Spadek cen ropy naftowej na rynku światowym przyczynił się do powstania dużego deficytu bilansu handlowego, malejące dochody były przeznaczane na spłatę długu zagranicznego (w 2004 21,9 mld dolarów USA) i dotowanie konsumpcji. Na przełomie XX i XXI w., wobec korzystnej koniunktury na rynkach światowych, sektor paliwowy umocnił dominującą pozycję w gospodarce kraju (ok. 60% dochodów budżetu i 30% PKB). Produkcja rolnicza nie pokrywa zapotrzebowania na żywność; rozwój rolnictwa ograniczony z powodu niesprzyjających warunków klimatycznych, erozji gleb, przeludnienia wsi, prymitywnych metod uprawy, a także błędów polityki rolnej; 1988 plaga szarańczy zniszczyła dużą część zbiorów; 2003 znaczne straty w gospodarce spowodowało silne trzęsienie ziemi; produkt narodowy brutto na 1 mieszkańca 13,8 tys. dolarów USA (2013).

Przemysł.

Ropę naft. i gaz ziemny wydobywa się na Saharze (Idżili, Hasi Masud, Zarzajtin, Hasi ar-Raml, Radżan, Ajn Salih) i przesyła rurociągami do ośr. przeróbki i portów; ponadto w północnej części wydobycie fosforytów, rud żelaza, miedzi, cynku i ołowiu, soli; duże złoża surowców (m.in. rud żelaza i uranu) nie są eksploatowane ze względu na ich odległe położenie od wybrzeża; gł. gałęzie przemysłu przetwórczego: petrochemicznego (Algier, Hasi Masud, Sakikda, Bidżaja, Arziw), nawozów sztucznych (Arziw, Annaba, Algier, Oran), materiałów budowlanych, elektromaszynowych, spoż., włók.; hutnictwo żelaza (k. Annaby, Ghardaja); rozwinięte rzemiosło.

Rolnictwo.

Ziemie uprawne (ok. 3% pow. kraju) w północnej części; sztuczne nawadnianie obejmuje 5% gruntów ornych; ok. 1/3 pól należy do spółdzielni produkcyjnych i gospodarstw państw.; od 1983 zagospodarowywane ziemie pustynne przechodzą na własność prywatną; najważniejsze uprawy: pszenica, jęczmień, pomarańcze i mandarynki, warzywa (zwłaszcza pomidory), winorośl (winogrona), oliwki, palma daktylowa (daktyle), tytoń; chów, lokalnie jeszcze koczowniczy, owiec, kóz, bydła, wielbłądów; połowy ryb. Lasy stanowią źródło drewna opałowego.

Transport i łączność.

Transport drogowy i kol. rozwinięty w północnej części kraju; łączna długość dróg kołowych przekracza 113 tys. km (2010); linie kol. poniżej 4 tys. km (2014); między Algierem, Annabą i Oranem żegluga promowa; gł. porty mor.: Algier, Oran, Annaba, Bidżaja, Sakikda; 5 międzynar. portów lotn.; liczne lądowiska (zwłaszcza na Saharze).

Handel zagraniczny.

Podstawę wymiany towarowej stanowią ropa naft. i gaz ziemny. Inne towary (warzywa, tytoń, fosforyty, skóry) mają znaczenie marginalne. Wartość eksportu — 36,3 mld dol. USA (2015), na co składają się w 97% paliwa. Wartość importu 52,6 mld dol. USA (2015): gł. żywność (zboża), maszyny i urządzenia dla przemysłu, żelazo i stal, wyroby elektrotechniczne, samochody i lekarstwa. Głównymi partnerami handl. są: Chiny, Francja, USA, Włochy, Hiszpania, Niemcy.