Algieria. Sztuka

Algieria. Sztuka.

Z paleolitu i neolitu pochodzą wspaniałe malowidła skalne (Sahara, Tasili Wan Ahdżar, ok. 6000 p.n.e.–ok. II w. n.e.; wpisane na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO), z neolitu drobne rzeźby i megality. Sztuka staroż. rozpoczęła się wraz z wpływami fenickimi (III–II w. p.n.e.). W II–I w. p.n.e. powstały grobowce królów mauretańskich w stylu hellenistycznym. Na terenie dawnych miast rzymskich z I–V w.: Cezarea Mauretańska (ob. Szirszal), Cuiculum (ob. Dżamila), Lambaesis (ob. Tazult), Theveste (ob. Tibissa), Thamugadi (ob. Timkad), Tipasa, Hippo Regius (ob. w pobliżu Annaby) odkryto pozostałości architektury monumentalnej, rzeźby i mozaiki oraz liczne ruiny świątyń wczesnochrześc. z IV–V w. Wpływy bizant. są widoczne gł. w architekturze obronnej i sakralnej z VI w. Szczególny rozwój sztuki Algierii nastąpił w okresie wpływów islamu (od VII w. rozwijała się ona w ścisłej więzi ze sztuką całego Maghrebu), zwłaszcza w XII w., za panowania dyn. Almorawidów (architektura kultowa, obronna i pałacowa w Algierze, Tilimsanie, Aszirze). W XVII–XVIII w. dominowały w architekturze wpływy tur.; w XIX w. zaznaczył się wpływ kultury fr., gł. w architekturze, która po fazie eklektyzmu przyjęła formy funkcjonalne (regulacja m. Algier z udziałem Le Corbusiera).