Algieria. Warunki naturalne

Algieria. Warunki naturalne.

W północnej części Algierii wznoszą się 2 przebiegające równolegle do wybrzeża łańcuchy Atlasu (Tellski z najwyższym szczytem Lalla Chadidża, 2308 m, Saharyjski z najwyższym Dżabal Szilja, 2328 m) rozdzielone Wyż. Szottów (wys. 800–1200 m); wzdłuż wybrzeży i w dolinach rzek niewielkie niziny aluwialne; 5/6 pow. kraju leży w obrębie Sahary; występują tu rozległe kotliny z piaszczystymi pustyniami (Irk al-Ikidi, Wielki Erg Zachodni, Wielki Erg Wschodni) i płaskowyże (Al-Aklab, Tadmait, Hamadat Tinghart); południowo-wschodnią część zajmuje masyw Ahaggar (Tahat 2918 m, najwyższy szczyt kraju). Wzdłuż wybrzeża liczne skaliste wyspy; dł. linii brzegowej 1200 km.

Klimat podzwrotnikowy mor. na wybrzeżu, na pozostałym obszarze zwrotnikowy suchy i skrajnie suchy; na wybrzeżu średnia temp. w styczniu 10–12°C, w sierpniu 25–26°C; w górach Atlas, w wyższych partiach, w styczniu ok. 0°C (możliwe spadki temp. do –20°C), w lipcu poniżej 15°C; na Saharze maksima sięgają latem 55°C; opady na większej części Algierii bardzo skąpe, nie przekraczają 100 mm rocznie (na północ od Ajn Salih — 10 mm), w górach 300–600 mm (zimą w postaci śniegu), na wybrzeżu od 400 mm na zachodzie, do 700–1000 mm na wschodzie (maksimum opadów od listopada do lutego); w pustynnej części Algierii latem częste burze pyłowe. Rzeki w północnej części Algierii są przeważnie krótkie, o b. zmiennych stanach wód; gł. rz. — Wadi asz-Szalif, w lecie miejscami wysycha; na Saharze sieć suchych dolin (wadi) o stromych zboczach i płaskich dnach; na Wyż. Szottów i w północno-wschodniej części Algierii liczne płytkie słone jeziora lub trzęsawiska (tzw. szotty), które w okresach bezdeszczowych wysychają i pokrywają się skorupą solną.

Na nizinie nadbrzeżnej miejsce wiecznie zielonych lasów twardolistnych z dziką oliwką i pistacją zajęły wtórne zarośla typu makii i uprawy; w wyższych partiach Atlasu Tellskiego zachowały się skrawki lasów z dębem korkowym i ostrolistnym, sosną alepską, drzewiastymi jałowcami i cedrem atlantyckim; na Wyż. Szottów półpustynie trawiaste (z ostnicą alfa) i bylicowe; na Saharze duże obszary zupełnie pozbawione roślinności; w masywie Ahaggar (powyżej 2400 m) panuje półpustynia krzewinkowa. Ochroną objęte jest ok. 5% pow. kraju, m.in. parki nar.: Dżurdżura i Tasili.