instrumenty muzyczne

instrumenty muzyczne,

przyrządy służące do wydobywania dźwięku, ściślej: do wykonywania muzyki.

Ogół instrumentów muzycznych w danej epoce, na pewnym terytorium itp. określa się terminem instrumentarium muzycznego. Instrumenty muzyczne są przedmiotem badań instrumentologii. Podstawowa klasyfikacja instrumentów muzycznych uwzględnia rodzaj źródła dźwięku; rozróżnia się: 1) idiofony, 2) membranofony, 3) aerofony, 4) chordofony, 5) elektrofony. Inne klasyfikacje uwzględniają: sposób wzbudzania drgań źródła dźwięku (instrumenty muzyczne dęte, smyczkowe, szarpane, uderzane), cechy konstrukcyjne (instrumenty muzyczne szyjkowe, bezszyjkowe, klawiszowe, mechaniczne), właściwości muzyczne, możliwości wykonawcze (instrumenty muzyczne monodyczne, polifoniczne, akordowe, naturalne, chromatyczne, transponujące — których dźwięki w stosunku do zapisu nutowego brzmią o określony interwał wyżej lub niżej, itp.). Dla celów praktycznych we współczesnej orkiestrze symfonicznej rozróżnia się m.in. następujące grupy instrumentów muzycznych: strunowe (np. smyczkowe), dęte (drewniane, blaszane), perkusyjne.

Historia instrumentów muzycznych sięga najdawniejszych czasów działalności człowieka; początkowo służyły jako narzędzia dźwiękowe, przydatne w pracy (wabiki myśliwskie, kołatki do odstraszania dzikich zwierząt, rogi sygnalizacyjne) oraz w obrzędach magicznych i religijnych (bębny, gruchawki, piszczałki obrzędowe), towarzyszyły tańcowi, śpiewowi, później wykształciły się jako samodzielny środek wykonywania muzyki — solo lub w grupie (orkiestra).