membranofony
 
Encyklopedia PWN
membranofony
[łac.-gr.],
grupa instrumentów muz., w których źródłem dźwięku jest drgająca membrana, np. skóra lub błona napięta na rezonatorze (tzn. na części instrumentu współbrzmiącej ze źródłem dźwięku i wzmacniającej jego brzmienie);
rozróżnia się m. o wysokości dźwięku nieokreślonej (np. bębny) i określonej (np. kotły); w tych drugich możliwość strojenia uzyskuje się przez akustyczne dopasowanie rezonatora i odpowiednie napięcie membrany; w orkiestrze m. wchodzą w skład perkusji i służą przede wszystkim do podkreślenia rytmu; na m. gra się uderzając membranę pałką, dłonią lub palcami, rzadziej stosując pocieranie (bębenki obręczowe) lub zadęcie (tzw. mirliton).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia