foton
 
Encyklopedia PWN
foton,
cząstka elementarna nie mająca ładunku elektrycznego, o masie spoczynkowej m0 = 0, momencie magnetycznym m = 0, spinie S = 1, ℏ = h/2π, a h — stała Plancka (foton jest bozonem), poruszająca się z prędkością światła w próżni c = 299 792 458 m/s;
jest nośnikiem oddziaływań elektromagnetycznych; stanowi kwant energii promieniowania elektromagnetycznego Energia fotonu E = hν (h — stała Plancka, ν — częstotliwość promieniowania), pęd p = /c. Zależnie od energii promieniowania elektromagnetycznego i sposobu jego powstawania rozróżnia się fotony promieniowania γ, promieni X (rentgenowskich), światła i in.; fotonom o różnych energiach odpowiadają różne długości fal promieniowania elektromagnetycznego (dualizm korpuskularno-falowy). Fotony powstają w wyniku przejścia układu, np. atomu lub jądra atomowego, ze stanu wzbudzonego do stanu o niższej energii, podczas zmiany pędu cząstki naładowanej (promieniowanie hamowania), a także w wyniku anihilacji par elektron–pozyton. Absorpcja fotonu może doprowadzić np. do zjawiska fotoelektrycznego lub fotoefektu jądrowego; oddziaływanie fotonów z materią może ponadto spowodować rozproszenie fotonów (Comptona zjawisko) lub kreację par elektron–pozyton. Wysuniętą 1905 przez A. Einsteina hipotezę istnienia fotonów potwierdziły liczne doświadczenia; opisem własności fotonu i jego oddziaływań zajmuje się elektrodynamika kwantowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia