znakowe

Encyklopedia PWN

teoria przekazywania wiadomości ze źródła wiadomości do obiektu ich przeznaczenia — odbiorcy (ujścia);

[łac.],

wyjaśnianie, tłumaczenie czynności lub wytworów ludzkich poprzez wskazanie ich genezy i struktury; w hermeneutyce wyjaśnianie systemów znakowych; także sposób odtworzenia, wykonania utworu muz., teatr., literackiego.

interpretacja

[łac.]:

księgi święte,

część literatury rel. związanej z instytucjonalnym życiem rel., zawierająca zapis doktryny lub opis rytuałów (np. mszał); w węższym znaczeniu (pisma święte) — literatura uznana przez daną tradycję rel. za obdarzony duchową mocą autorytet ze względu na jej treść i pochodzenie: objawienie przez Boga, bogów, mityczną lub świętą postać założyciela, proroka.

OCR

, ang. Optical Character Recognition Wymowa

, optyczne rozpoznawanie znaków,

jedna z metod identyfikacji i zamiany graficznego obrazu znaków (liter, cyfr i in.), drukowanych lub zapisanych ręcznie, na ich cyfrową reprezentację (np. kod ASCII), przeprowadzana za pomocą opt. czytników lub skanerów oraz specjalnych programów komputerowych (OCR);

semiotyczno-strukturalny kierunek,

podejście metodol. i teoret., stosowane w humanistyce, zwłaszcza w latach 60. i 70. XX w., korzystające z osiągnięć strukturalizmu i semiotyki;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>