zbiorowość
Encyklopedia PWN
jedna z podstawowych kategorii nauk społecznych, zwłaszcza socjologii, pojmowanej nawet jako „nauka o instytucjach, ich genezie oraz funkcjonowaniu” (É. Durkheim).
kohorta
demogr. zbiór jednostek (osób), które zapoczątkowały pewien proces, przeżyły jeden i ten sam typ demograficznego zdarzenia, mającego wpływ na dalsze losy populacji w ciągu pewnego czasu, najczęściej 1 roku, np. urodziły się, zawarły związek małżeński, owdowiały, urodziły dziecko;
[łac.],
ogół urządzeń i środków działania zbiorowości (społeczeństwa, grup społ.) służących do zapewnienia jej integracji i podporządkowania członków normom grupowym;
zbiorowość ludzi wyróżniająca się wspólną świadomością narodową, czyli poczuciem przynależności do wspólnoty definiowanej aktualnie jako naród.
forma zachowania powszechnie przyjęta w danej zbiorowości społ., poparta uznawaną w niej tradycją;
pojęcie należące współcześnie do języka potocznego, występujące także w dyskursie publicznym oraz w naukach społecznych; w rozumieniu potocznym polityka oznacza: umiejętność sprawowania władzy publicznej; działania rządu; zdolność mobilizowania członków zbiorowości do wspólnego wysiłku na rzecz celów społecznych i zyskiwania ich posłuchu dla decyzji władzy; umiejętność skutecznej realizacji wyznaczonych celów społecznych w podzielonym, zróżnicowanym społeczeństwie.
