zatrudnienia
Encyklopedia PWN
ekon. popytowa teoria dochodu narodowego, w której dominującą rolę odgrywają wydatki inwestycyjne.
ekon. jeden z głównych typów gospodarek, wyróżniony ze względu na rodzaj regulacji procesów gospodarczych.
forma subsydiowanego, czasowego zatrudnienia bezrobotnego przy wykonywaniu prac zorganizowanych przez organy samorządu terytorialnego lub instytucje użyteczności publicznej oraz organizacje statutowo zajmujące się problematyką ochrony środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych lub środków innych instytucji i organizacji;
polityka społ. forma subsydiowanego zatrudnienia, polegająca na zatrudnieniu przez pracodawcę bezrobotnego na podstawie umowy na czas określony; jeden z instrumentów aktywnej polityki rynku pracy.
ogół form i procesów zatrudniania pracowników przez pracodawców, a także ogół instytucji, uwarunkowań oraz czynników negocjacji warunków zatrudnienia, pracy i płac; ekonomiczny, społeczny i polityczny obszar, na którym rozgrywają się wszelkie procesy z zakresu szeroko rozumianego zatrudnienia i bezrobocia.
ekon. pojęcie wprowadzone przez P.A. Samuelsona na określenie poglądów będących kombinacją neoklasycznej mikroekonomii i keynesowskiej makroekonomii.
