wąski

Encyklopedia PWN

zapora, pot. tama,

betonowa lub ziemna budowla piętrząca z upustami, dzięki której powstaje sztuczny zbiornik wodny.

[łac. abrasio ‘zeskrobywanie’],

geol. proces będący jednym z głównych czynników erozji, polegający na ścieraniu podłoża skalnego przez luźny materiał skalny (głazy, okruchy), ustawicznie przemieszczany przez prąd rzeczny, prądy i falowanie morza, wiatr, lodowiec;

Abruzja, Abruzzi,

region we Włoszech, w środkowej części Płw. Apenińskiego, nad M. Adriatyckim;

Aceh, do 1972 Atjeh,

dystrykt autonom. w Indonezji, na prawach prowincji; obejmuje północny kraniec Sumatry;

achondroplazja

[gr.],

med. dziedzicznie uwarunkowane zaburzenie rozwoju szkieletu;

acquis communautaire

[akị komünotẹ:r; fr.],

wspólnotowy dorobek prawny; termin stosowany w kontekście prawa Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej (UE), używany w rozumieniu wąskim i szerokim, zamiennie z terminami: prawo wspólnotowe, eur. prawo wspólnotowe i prawo europejskie.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>