współżyć
Encyklopedia PWN
cecha zachowania się człowieka polegająca na sprzeczności tego zachowania z normą prawną;
bioastronautyka
dziedzina astronautyki zajmująca się badaniem zachowania się żywych organizmów ziemskich, przede wszystkim ludzi, w warunkach panujących podczas lotów w przestrzeni kosm. oraz przystosowaniem organizmów do tych warunków i readaptacją do warunków ziemskich;
[gr. bíos ‘życie’, ástron ‘gwiazda’, nautikḗ ‘żegluga’],
cenobium
bot. rodzaj prymitywnej kolonii, skupienie niezależnych funkcjonalnie i morfologicznie komórek połączone wspólną galaretowatą wydzieliną.
[łac., ‘współżycie’],
czyn popełniony bez racjonalnie dających się wytłumaczyć pobudek, jedynie w celu okazania lekceważenia dla zasad współżycia społ. i porządku prawnego.
świadome i zgodne z przepisami prawnymi zachowanie się osoby fiz. lub prawnej zmierzające do ustanowienia, zmiany lub zniesienia stosunku prawnego;
