wgłębny
Encyklopedia PWN
wysoko położone fragmenty lądów, mniej lub bardziej rozczłonkowane, o dużych wysokościach względnych i nachyleniach stoków, oddzielone od sąsiednich wyżyn lub nizin wyraźną granicą naturalną.
gramofon
urządzenie do odtwarzania dźwięku z płyt gramofonowych.
[gr.],
geofizyk;
geofiz. wgłębna strefa na wschodzie platformy paleozoicznej środkowej i zachodniej Europy, na przedpolu prekambryjskiej platformy wschodnioeuropejskiej, o szerokości 50–80 km;
halokineza
geol. deformacje zachodzące w skorupie ziemskiej pod wpływem samoczynnych wgłębnych ruchów mas solnych wywołanych ciśnieniem skał nadległych;
[gr.],
intersekcja
geol. obraz geom. składający się z linii stanowiących wynik przecięcia się powierzchni geol. (np. powierzchni warstw skalnych lub uskoków, granic odmiennych skał) z powierzchnią terenu lub jakąkolwiek wybraną powierzchnią leżącą w głębi Ziemi, np. powierzchnią pod utworami czwartorzędu, powierzchnią dawnej niezgodności (i. wgłębna), a nawet płaszczyzną poziomą o wybranej rzędnej (planisekcja).
[łac. inter ‘między’, sectio ‘cięcie’],
