wewnętrzny
Encyklopedia PWN
wojny polsko-ruskie X–XIV w.,
wojny spowodowane wzajemnymi interwencjami dynastycznymi, zatargami granicznymi, a niekiedy także próbami opanowania całych dzielnic.
zbiorcze określenie kilku konfliktów zbrojnych między Ptolemeuszami a Seleucydami w III i II w. p.n.e. o zwierzchność nad południową Syrią i Palestyną, a niekiedy także miastami wybrzeża Azji Mniejszej, wyspami Morza Egejskiego i Cyprem.
Wojskowe Służby Informacyjne (WSI),
służba ochrony państwa odpowiedzialna za bezpieczeństwo tajemnic państwowych i służbowych związanych z obronnością kraju;
psychol., filoz. dyspozycja człowieka do świadomego i celowego regulowania swego postępowania, do podejmowania decyzji i wysiłków w celu realizacji zamierzonych działań, zachowań, postaw, a zaniechania innych, zwłaszcza jeżeli działania te są związane z przezwyciężeniem wewnętrznych lub zewnętrznych przeszkód.
„wolność do”, sytuacja, w której możliwościom zewnętrznym odpowiada wewnętrzna zdolność jednostki do realizacji własnego ja i związanych z tym celów; pozytywne ujęcie wolności wyraża myśl, że człowiek nie może być wolny, jeżeli nie będzie dysponował odpowiednimi środkami do samorealizacji.
hist. w średniowieczu uposażenie wójta za zorganizowanie osady (miasta) na zasadach prawa niemieckiego;
