wójtostwo,
hist. w średniowieczu uposażenie wójta za zorganizowanie osady (miasta) na zasadach prawa niemieckiego;
wójtostwo
Encyklopedia PWN
zasadźca uzyskiwał dziedzicznie dobra ziemskie w mieście i często na wsi, prawo budowy młynów, karczem, warsztatów rzemieślniczych, kramów kupieckich, prawo pobierania części opłat sądowych i części płaconych czynszów; XIV–XVI wieku w. były wykupywane przez rady miejskie, niejednokrotnie także przez właściciela miasta, stając się — jako atrakcyjne beneficja — instrumentem jego wewnętrznej polityki.
