weterynaryjna
Encyklopedia PWN
jedna z metod zapobiegania szerzeniu się zaraźliwych chorób zwierząt;
nauka o czynnikach wpływających na występowanie i rozprzestrzenianie się chorób w populacji zwierząt.
weterynaria
nauka o chorobach zwierząt, ochronie ich zdrowia, higienie żywności pochodzenia zwierzęcego oraz zespół umiejętności praktycznych związanych z zapobieganiem chorobom i zwalczaniem ich, leczeniem chorych zwierząt i ochroną ludzi przed chorobami odzwierzęcymi.
[łac.],
epizootiologia
nauka o przyczynach i czynnikach warunkujących występowanie, przebieg, rozprzestrzenianie oraz zanikanie chorób zakaźnych, pojawiających się masowo w populacjach zwierząt domowych i wolno żyjących.
[gr. epí ‘na’, ‘nad’, zṓon ‘zwierzę’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
lekarz weterynarii, farmakolog;
embriologia
nauka zajmująca się rozwojem zarodkowym (embriogenezą) organizmów zwierzęcych (embriologia zwierząt) oraz człowieka w aspekcie zagadnień biologicznych.
[gr. émbryon ‘zarodek’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
