wektorem
Encyklopedia PWN
fiz. rezonansowe pochłanianie energii zmiennego pola elektromagnetycznego przez cząstkę naładowaną, która porusza się w stałym polu magnet. po helisie o osi wyznaczonej przez kierunek wektora indukcji pola magnet. 
;
;
mat.:
mat. pojęcie należące do analizy wektorowej, jeden z operatorów różniczkowych teorii pola, oznaczany symbolem rot (czasem curl), który polu wektorowemu na ℝ3 
= [vx, vy, vz] (w układzie współrzędnych kartezjańskich) przypisuje pole wektorowe rot = [(∂vz/∂y − ∂vy/∂z), (∂vx/∂z − ∂vz/∂x), (∂vy/∂x − ∂vx/∂y)];
= [vx, vy, vz] (w układzie współrzędnych kartezjańskich) przypisuje pole wektorowe rot = [(∂vz/∂y − ∂vy/∂z), (∂vx/∂z − ∂vz/∂x), (∂vy/∂x − ∂vx/∂y)];
fizyk;
silnik elektryczny, pot. motor,
maszyna elektryczna przetwarzająca energię elektr. w energię mech. ruchu obrotowego (s.e. wirujący) lub, rzadziej, postępowego (silnik liniowy);
siła aerodynamiczna, reakcja aerodynamiczna,
fiz. siła wywierana na ciało (np. skrzydło samolotu, pocisk) przez gaz podczas ruchu względnego ciała i gazu.
