teorią
Encyklopedia PWN
ekon. nazwa koncepcji stanu równowagi światowej (nadana przez jej krytyków i powszechnie używana), przedstawionej 1972 przez zespół pod kierownictwem D.L. Meadowsa w I Raporcie dla Klubu Rzymskiego (wydanie polskie pt. Granice wzrostu 1974);
fiz. zespół pól bozonowych będących nośnikami oddziaływań w teorii z nieabelową (nieprzemienną) symetrią cechowania, analogicznych do pola fotonu w elektrodynamice, gdzie grupą cechowania jest abelowa grupa U(1).
w klas. filozofii chiń. 2 przeciwstawne i dopełniające się siły kosm. (pierwiastki), których naprzemienne działanie tworzy Wszechświat i umożliwia jego funkcjonowanie;
fizyk japoński;
zabawa
zachowanie utożsamiane często z grą, wiąże się współcześnie także z pojęciem rozrywki.
[łac. ludus],
zaburzeń metoda, rachunek zaburzeń, rachunek perturbacyjny,
fiz. metoda przybliżonego rozwiązywania zagadnień matematyki, fizyki i techniki;
