teorią
Encyklopedia PWN
teoria
metodol. w znaczeniu ogólnym — usystematyzowana wiedza wyjaśniająca daną dziedzinę rzeczywistości.
[gr., theōría ‘ogląd’, ‘rozważanie’ < theoōreín ‘przyglądać się’, ‘rozważać’, ‘kontemplować’],
ekon. zbiór koncepcji dotyczących lokalizacji działalności gosp. w przestrzeni kraju, regionu lub miasta.
teoria literatury, właśc. teoria badań literackich, inne nazwy: teoria krytyki literackiej (w szerokim, tj. anglosaskim znaczeniu terminu „krytyka literacka”), metodologia badań literackich (w znaczeniu hist. i kryt. analizy doktryn literaturoznawczych):
dyscyplina nauk., która obok filozofii prawa i anglosaskiej jurysprudencji jest trzecim typem ogólnej refleksji nad prawem.
koncepcja filoz. zakładająca konieczność postrzegania przedmiotu poznania jako struktury o charakterze hist.-dynamicznym i jednoczesnego nieustannego wiązania wysiłku teoret. z praktyką społ. o charakterze emancypacyjnym, wypracowana w kręgu myślicieli związanych ze szkołą frankfurcką.
