swobodną
Encyklopedia PWN
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
fiz. atomy lub jony obcej substancji występujące w niewielkich ilościach w ciele stałym (w metalu, półprzewodniku, materiale ceramicznym);
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
danina stała uiszczana przez ludność Kościołowi katolickiemu w wysokości 1/10 plonów, później ryczałtem;
elektron
cząstka elementarna o masie me = 0,510 998 902(21) MeV/c2 (9,109 381 88(72) · 10–31 kg) i ładunku elektrycznym e = −1,602 176 462(63) · 10–19 C, występująca w 2 stanach ładunkowych: jako ujemny — negaton, i dodatni — pozyton;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’],
urządzenie do otrzymywania ładunków elektr. i napięcia elektr. przez rozdzielanie ładunków różnych znaków i gromadzenie ładunków tych samych znaków.
