dziesięcina
 
Encyklopedia PWN
dziesięcina,
danina stała uiszczana przez ludność Kościołowi katolickiemu w wysokości 1/10 plonów, później ryczałtem;
rozpowszechniona we wszystkich krajach katolickich, zanikła w związku z rozdziałem Kościoła od państwa (XIX w.). W Polsce dziesięcinę płacił pierwotnie książę jako 1/10 dochodów skarbowych, od XI w. ściągana od ludności; od XIII w. ustaliła się dziesięcina snopowa (co dziesiąty snop na polu), wypierana, mimo protestów Kościoła, przez dziesięcinę małdratową lub pieniężną (określona ilość zboża lub pieniędzy z łana); szlachta płaciła dziesięcinę swobodną, tzn. wybranej przez siebie instytucji kościelnej; nieuiszczanie dziesięciny groziło ekskomuniką, było jednak wśród szlachty dość powszechne i stanowiło przedmiot ostrych sporów i zatargów, zwłaszcza w okresie reformacji; na ziemiach polskich zniesiona w 2. połowie XIX w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia