stożkiem
Encyklopedia PWN
techn. zdolność materiału do przeciwstawiania się odkształceniom plast. (trwałym) przy lokalnym — statycznym lub dynamicznym — wywieraniu nacisku na małą powierzchnię materiału.
Wezuwiusz, Vesuvio,
szczyt w południowych Włoszech, na Półwyspie Apenińskim, nad Zatoką Neapolitańską (Morze Tyrreńskie), jedyny czynny wulkan na lądzie europejskim;
bot. apikalne (szczytowe) merystematyczne (merystemy) części pędu roślinnego lub korzenia, samoodnawiające się i zapoczątkowująca nowe człony (fitomery) pędu lub umożliwiające wydłużanie korzenia;
wulkan błotny, pseudowulkan,
wzniesienie w kształcie ściętego stożka lub kopca (wys. 5–500 m), występujące na lądzie, utworzone z błotnistej mieszaniny piasku, iłu, pojedynczych bloków skalnych i wody, niekiedy z niewielkim dodatkiem ropy naftowej.
żegl. znak w kształcie 1 lub 2 identycznych figur geom. położonych jedna nad drugą, umieszczony na wierzchołku znaku nawigacyjnego lub znaku żeglugowego;
środkowa część Pobrzeża Gdańskiego, obejmująca deltę Wisły,
