wulkan błotny

wulkan błotny, pseudowulkan,

wzniesienie w kształcie ściętego stożka lub kopca (wys. 5–500 m), występujące na lądzie, utworzone z błotnistej mieszaniny piasku, iłu, pojedynczych bloków skalnych i wody, niekiedy z niewielkim dodatkiem ropy naftowej.

Powstaje na terenach roponośnych (m. in. na Kaukazie, w Rumunii) wskutek erupcji zgromadzonych pod ciśnieniem węglowodorów (gł. metanu), pochodzących z głęb. 8–12 km; wybuchy mogą się powtarzać rytmicznie. Do w.b. zalicza sie też niewielkie kotły wypełnione mieszaniną gliny i wody, występujące na obszarach ekshalacji wulk. i działalności gejzerów; uchodzące w formie pęcherzy gazy wulk. i para wodna powodują rozpryskiwanie się błotnistej mieszaniny wokół kotła, z której powstają niewielkie wały lub stożki.