statyczna
Encyklopedia PWN
ekon. badanie i ocena w różnych układach strukturalnych kosztów przedsiębiorstwa w celu określenia efektywności planowanych przedsięwzięć gospodarczych, tworzenia podstaw podejmowania decyzji w działalności bieżącej oraz kontroli i oceny rezultatów osiągniętych w przeszłości;
kierunek ekonomiczny, zwany też szkołą równowagi ogólnej lub szkołą matematyczną, powstały w latach 70. XIX w. na politechnice w Lozannie, w ramach neoklasycznego nurtu w ekonomii.
dział mechaniki techn. zajmujący się analizą pracy konstrukcji budowlanych; posługuje się idealizowanym modelem — schematem statycznym, który odzwierciedla: układ elementów, sposoby ich połączenia ze sobą i podłożem oraz działające obciążenia.
metabolizm
arch. nurt w japońskiej architekturze i urbanistyce rozwijający się w latach 60. i 70. XX w.;
[gr.],
