metabolizm
arch. nurt w japońskiej architekturze i urbanistyce rozwijający się w latach 60. i 70. XX w.;
[gr.],
metabolizm
Encyklopedia PWN
jego inicjatorami byli architekci T. Asada, K. Kikutake, K. Kurokawa, projektant form przem. K. Ekuan, grafik K. Awazu i dziennikarz N. Kawazoe; ideowe założenia nurtu zostały sformułowane podczas obrad World Design Conference w Tokio 1960 i ogłoszone w manifeście Metabolism 1960: Proposals for a New Urbanism; twórcy m. odrzucali propagowaną przez CIAM statyczną koncepcję miasta, wprowadzając w jej miejsce rozumienie miasta jako organizmu, podlegającego nieustannym przemianom (stąd odwołanie do biologii w nazwie nurtu); zwolennicy m. w swych budowlach łączyli elementy trwałe, tworzące stabilny szkielet, i mniej trwałe, szybciej poddające się późniejszym zmianom i przekształceniom; największą manifestacją m. były realizacje japońskich architektów na międzynar. wystawie w Osace 1970; za najlepszy przykład m. w architekturze jest uważany budynek zaprojektowany przez Kurokawę — Nakagin Capsule Tower w Tokio (1971).
