składnia
Encyklopedia PWN
język polskich zbiorowości etnicznych zamieszkujących poza granicami kraju;
językoznawstwo, lingwistyka,
nauka o językach indywidualnych i o języku w ogóle, tzn. o charakterystycznej dla człowieka zdolności mówienia, która odróżnia go od zwierząt.
językoznawca, polonista, slawista;
językoznawca;
konotacja
językozn. pojęcie i termin wprowadzone do językoznawstwa przez K. Bühlera jako podstawowe dla teorii składni;
[łac. con ‘razem’, notatio ‘oznaczanie’],
gr. pisarz i uczony;