selen
Encyklopedia PWN
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 34;
Berzelius 
, ur. 20 VIII 1779, Väversunda k. Linköping, zm. 7 VIII 1848, Sztokholm,
chemik szwedzki.
[bärsẹliüs]
Jöns Jacob von , ur. 20 VIII 1779, Väversunda k. Linköping, zm. 7 VIII 1848, Sztokholm,
fizjol. pierwiastki chem. występujące w organizmach zwierzęcych i roślinnych w bardzo małych ilościach (śladowych) i niezbędne do normalnego przebiegu różnych procesów biochem. w tkankach (należą do nutrientów);
związki selenu z metalami, w których selen występuje na −II stopniu utlenienia;
pierwiastki chemiczne stanowiące 16. grupę układu okresowego: tlen (O), siarka (S), selen (Se), tellur (Te) i polon (Po);
alotropia
występowanie tego samego pierwiastka chem. w 2 lub więcej odmianach znajdujących się w tym samym stanie skupienia;
[gr. állos ‘obcy’, ‘inny’, trópos ‘sposób’, ‘postać’],
