satelitarną
Encyklopedia PWN
nazwa serii sowieckich i ros. satelitów radiokomunikacyjnych (satelita telekomunikacyjny) przeznaczonych do retransmisji programów telewizyjnych, łączności telefonicznej i telegraficznej, przesyłania faksów i zdjęć, transmisji danych cyfrowych itp.
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
w. w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim (gmina Bodzentyn), w G. Świętokrzyskich, nad Psarką (dorzecze Kamiennej);
radiofonia
dział radiokomunikacji zajmujący się zorganizowanym rozpowszechnianiem audycji dźwiękowych, przeznaczonych dla słuchaczy mających odbiorniki radiofoniczne.
[łac.-gr.],
sztuczny satelita Ziemi, służący do retransmisji sygnałów przesyłanych (za pomocą fal radiowych) z satelitarnych stacji naziemnych.
