rzymskokatolickim
Encyklopedia PWN
neumy
znaki notacji muzycznej powstałej przed VIII w., służącej do zapisu śpiewów liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego, tzn. chorału gregoriańskiego;
[gr.],
piśmiennictwo powstałe na terenie Niderlandów.
naród tworzący podstawową ludność Polski; poza granicami zamieszkują zbiorowości polonijne (Polonia, emigracja i Polacy w świecie).
nazwa przyjęta dla Kościołów i wspólnot chrześcijańskich wywodzących się z reformacji XVI w.
polityka rządu rosyjskiego prowadzona w okresie zaborów w celu wpojenia rosyjskiej kultury oraz świadomości narodowej ludności zamieszkującej ziemie zajęte w wyniku rozbiorów Polski; panował pogląd, że dialekty języków białoruskiego i ukraińskiego są regionalnymi odmianami języka rosyjskiego, wyznawcy prawosławia oraz katolicyzmu obrządku greckiego są Rosjanami, ludność polska, litewska i żydowska zaś powinna przyjąć język, kulturę i religię Rosjan.
