rzutowa

Encyklopedia PWN

dwustosunek, stosunek podwójnego podziału, stosunek anharmoniczny,

mat. pojęcie z zakresu geometrii rzutowej, będące rzutowym odpowiednikiem środka odcinka;

dział geometrii, w którym badania różnego rodzaju przestrzeni i ich podzbiorów (figur geom., obiektów) prowadzi się za pomocą metod analizy mat. (rachunku różniczkowego i całkowego).

destylacja

[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],

proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.

destylacja równowagowa, destylacja rzutowa,

techn. destylacja prosta, w której płynąca rurociągiem mieszanina cieczy jest ogrzewana przeponowo, a wytworzona para i ciecz, płynąc we współprądzie, stykają się ze sobą przez pewien czas, zapewniając większą dokładność rozdzielenia składników;

homologia

[gr., ‘zgodność’],

kolineacja perspektywiczna,

mat. pojęcie z zakresu geometrii rzutowej: wzajemnie jednoznaczne przekształcenie płaszczyzny rzutowej w siebie, które: 1) zachowuje współliniowość punktów, 2) nie zmienia położenia punktów na ustalonej prostej k, zw. osią h., 3) nie zmienia położenia danego punktu S, zw. środkiem homologii.

kolineacja

[łac.],

mat. przekształcenie geom. zachowujące współliniowość punktów;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>