rzut równoległy
Encyklopedia PWN
mat. rzut, w którym obraz danego punktu powstaje na przecięciu rzutni z prostą przechodzącą przez ten punkt i mającą kierunek zgodny z tzw. kierunkiem rzutu (wszystkie proste wyznaczone przez punkty rzutowane i ich obrazy są równoległe).
rzut, projekcja,
mat. przekształcenie przyporządkowujące punktom przestrzeni punkty leżące na pewnej płaszczyźnie, zwanej rzutnią;
dział geometrii wykreślnej, w którym: 1) stosuje się rzutowanie prostokątne na rzutnię poziomą π1, zawierającą oś rzutów x i niekiedy nową oś rzutów x1; 2) przez rzuty poziome punktów (A′, B′, ...) prowadzi się proste odnoszące, prostopadłe do osi x, względnie x1, i od ich przecięć z osiami odkłada się na nich odcinki mierzące wysokości rzutowanych punktów; ich końce to rzuty pionowe (A″, B″, ...) oraz rzuty trzecie (A‴, B‴, ...) tych punktów.
dział geometrii poświęcony rzutowaniu figur przestrzennych na płaszczyznę, zwaną rzutnią, za pomocą równoległych lub przecinających się w jednym punkcie prostych rzutujących.
curling
zimowa dyscyplina sportowa polegająca na przesuwaniu po lodzie dużych granitowych kamieni (do których jest przymocowany uchwyt) o masie 16–20 kg, tak aby zatrzymały się jak najbliżej środka tarczy (o średnicy 3,66 m) malowanej na powierzchni lodu;
[kə̣:rlıŋ; ang.] 
,
, 
