rozumowaniu
Encyklopedia PWN
panlogizm
filoz. nazwa utworzona na określenie doktryny G.W.F. Hegla, głoszącej, że aktualna rzeczywistość jest etapem logicznego rozwoju myśli, a poszczególne zjawiska, zdarzenia są koniecznymi momentami rozwoju przyrody i dziejów ludzkich w procesie realizowania się absolutu,
[gr. pán ‘wszystko’, logismós ‘rozumowanie’, ‘rozum’],
paradoks kłamcy, antynomia kłamcy,
rozumowanie wynikające z próby oceny prawdziwości zdania „to, co teraz mówię, jest kłamstwem”, przypisywanego Eubulidesowi z Miletu (IV w. p.n.e.);
popularne w staroż. Grecji rozumowanie mające rzekomo dowodzić prawdziwości par zdań sprzecznych, formułowane gł. przez przedstawicieli szkoły eleatów i szkoły megarejskiej, zwłaszcza przez Zenona z Elei i Eubulidesa z Miletu;
szwajcarski filozof, psycholog i pedagog.
nie ma jednej, powszechnie przyjętej definicji prawa, ponieważ zgoda na znaczenie tego terminu jest uzależniona od akceptowanego stanowiska filozoficznego.
