rdzenia
Encyklopedia PWN
anat. część pnia mózgu, położona za międzymózgowiem, przechodząca w rdzeń przedłużony;
w języku potocznym całokształt wierzeń, wyobrażeń, opinii itp. członków danego społeczeństwa.
tokamak
fiz. pułapka magnet. zamknięta, służąca do wytwarzania gorącej plazmy i badania warunków zachodzenia kontrolowanej reakcji termojądrowej (pułapka magnetyczna);
[ros. toroidalnaja kamiera s magnitnoj katuszkoj],
element magnet. stanowiący zespół uzwojeń (w jednym płynie prąd stały, w drugim — przemienny) z jednym lub wieloma rdzeniami magnet.;
twardziel, twarde drewno,
bot. wewn., starsza część drewna w starszych pniach drzew, znajdująca się między bielem a rdzeniem, pełniąca funkcje mech.;
