rakietowe
Encyklopedia PWN
związki chemiczne lub mieszaniny, w których pod wpływem zewn. impulsu energ. o odpowiedniej intensywności rozwinie się szybka reakcja chem. z wydzieleniem dużych ilości gazów o bardzo wysokiej temperaturze.
wojsk. zespół urządzeń przeznaczony do naprowadzania na cel i prowadzenia ognia w określonym kierunku: strzelania pociskami, odpalania pocisków rakietowych, wyrzucania bomb głębinowych, wystrzeliwania torped, także nadawania prędkości początkowej innym obiektom, np. samolotom bezzałogowym.
Oberth
uczony niem.; jeden z pionierów techniki rakietowej, teoretyk astronautyki;
[ọ:b
rt]
Hermann, ur. 25 VI 1894, Nagyszeben (ob. Sybin, Rumunia), zm. 28 XII 1989, Norymberga,
rt]
Patriot
amerykański zestaw (system) rakietowy przeznaczony do zwalczania celów powietrznych, gł. pocisków rakietowych;
[pẹıtriət],
francuski koncern lotniczy, założony 1970, z siedzibą w Paryżu;
zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.
