radiacyjne
Encyklopedia PWN
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne (rentgenowskie, γ) i korpuskularne (cząstki α, elektrony, neutrony i in.), które przechodząc przez materię ulega rozpraszaniu lub pochłanianiu, przekazując energię atomom i cząsteczkom ośrodka, przez który przenika (i z którym oddziałuje).
nauka zajmująca się chem. i fizykochemicznymi właściwościami promieniotwórczych izotopów pierwiastków, zarówno naturalnych, jak i otrzymanych w sztucznych reakcjach jądrowych;
dawkomierz, miernik dawki, dozymetr,
przyrząd do pomiaru (lub rejestracji) dawki lub równoważnika dawki, a także mocy dawki promieniowania jonizującego.
detektor podczerwieni, detektor promieniowania podczerwonego,
przetwornik energii promieniowania podczerwonego w energię elektryczną lub rzadziej w inne postacie energii (np. energię wewnętrzną, energię mechaniczną) wygodne do bezpośredniego pomiaru;
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
promieniowanie podczerwone, promieniowanie IR, promieniowanie infraczerwone, podczerwień,
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości 0,76–ok. 2000 µm, nie wywołujące wrażeń wzrokowych u człowieka;
