płaszczyźnie
Encyklopedia PWN
mat. płaszczyzna zawierająca wektory styczny i normalny główny w danym punkcie krzywej przestrzennej (trójścian Freneta);
mat. płaszczyzna, na której został ustalony kierunek dodatni i ujemny kąta płaskiego.
fiz. płaszczyzny układu optycznego, które przekształcają się na siebie bez zmiany wielkości i bez odwrócenia obrazu (tj. takie, że jeżeli w jednej z nich leży przedmiot, to w drugiej powstaje jego obraz prosty tej samej wielkości);
kąt między prostą i jej prostokątnym rzutem na płaszczyznę.
