półprzewodnikowe
Encyklopedia PWN
elektron. półprzewodnikowy przyrząd przełącznikowy, jednokierunkowy, o 3 końcówkach (elektrodach): anoda A, katoda K i bramka G;
sposób rejestracji nieruchomych obrazów;
dział techniki dotyczący wytwarzania, przekształcania, przesyłania i wykorzystywania drgań wielkiej częst.;
element obwodu elektr. mający znikomo mały opór elektr. przy prądzie płynącym zgodnie z kierunkiem przewodzenia zaworu elektrycznego (tzn. od jego anody do katody)
dziedzina analizy chem., oznaczanie składników (nieorg. i org.) występujących w bardzo małych (śladowych) ilościach.
związki nieorg., pochodne antymonowodoru (stybanu);
