antymonki
 
Encyklopedia PWN
antymonki,
związki nieorg., pochodne antymonowodoru (stybanu);
ciała stałe; nie występują w przyrodzie, otrzymywane syntetycznie w postaci monokryształów lub warstw epitaksjalnych; antymonki borowców, np. antymonki galu, glinu, indu (GaSb, Ga1–xInxSb, Al1–xGaxAs1–ySb, InSb), są stosowane w optoelektronice, np. w laserach półprzewodnikowych, detektorach podczerwieni, a także w diodach tunelowych, tranzystorach mikrofalowych, czujnikach pola magnet. (hallotronach, magnetorezystorach).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia