przyczynowe

Encyklopedia PWN

[łac. determinatio ‘wyznaczenie granic’, ‘określenie’],

filoz. uwarunkowanie przyczynowe, ustalenie granic, określenie (np. w metafizyce określenie materii przez formę).

[łac. determinare ‘ograniczać’, ‘określać’],

filoz. pogląd, zgodnie z którym zajście każdego zdarzenia (zjawiska) jest wyznaczone jednoznacznie przez zdarzenie (zjawisko) poprzedzające je w czasie; stanowi zasadę wyjaśnienia prawidłowości i przewidywania zdarzeń (zjawisk); przeciwieństwo indeterminizmu.

dławica piersiowa, dusznica bolesna, angina pectoris,

zespół chorobowy, przewlekła niewydolność naczyń wieńcowych serca (wieńcowa choroba);

filozofia Boga, teologia naturalna, teologia racjonalna,

część filozofii, której przedmiotem jest istnienie (także jego przejawy) i natura Boga (istota w aspekcie sprawianych skutków);

generalizacja historyczna,

metodol. zdania (twierdzenia) ogólne, odnoszące się do większej liczby faktów z przeszłości, zawierające wyznaczniki czasowo-przestrzenne, bądź imiona własne czy terminy, które nie dają się zdefiniować bez imion własnych;

Hume

[hju:m]

David