procesowe
Encyklopedia PWN
prawo czynność procesowa polegająca na przedstawieniu sądowi zarzutu popełnienia przestępstwa przez określoną osobę, a zarazem wyraźne lub dorozumiane żądanie rozpoznania sprawy przez sąd i ukarania wskazanej osoby zgodnie z treścią zarzutu;
prawo osoba fiz., której zarzuca się popełnienie przestępstwa, i przeciw której został wniesiony akt oskarżenia, także osoba, przeciw której złożono wniosek do sądu o warunkowe umorzenie postępowania;
dyn. turecka rządząca 1291–1922 państwem zw. imperium osmańskim; założycielem dynastii był Osman I.
pacta
w prawie rzymskim w szerszym znaczeniu — umowy, zawierane również w stosunkach międzynarodowych,
[łac.],
paleobotanika
gałąź botaniki zajmująca się badaniem organizmów roślinnych minionych epok geol., które zachowały się w osadach dzięki procesowi fosylizacji w postaci różnego typu skamieniałości.
[gr. palaiós ‘stary’, ‘dawny’, botánē ‘ziele’],
patron
[łac. patronus ‘obrońca’, ‘opiekun’]:
