pozytywowe
Encyklopedia PWN
fot. zbyt intensywne naświetlenie materiału światłoczułego powodujące zmniejszony kontrast w najbardziej naświetlonych częściach obrazu fot. i słabą rozróżnialność szczegółów na zbyt jasnej kopii pozytywowej.
fot. proces fot., w wyniku którego końcowy obraz pozytywowy charakteryzuje się zwiększoną (celowo) kontrastowością w pewnej części skali naświetlenia (tonów), najczęściej kosztem zmniejszenia kontrastowości lub zupełnego opuszczenia szczegółów w innej (pozytyw może być np. kopiowany z kilku negatywów pomocniczych, uzyskanych przez kopiowanie negatywu wyjściowego na materiałach o podwyższonej kontrastowości);
Talbot 
, ur. 11 II 1800, Melbury Abbas (hrab. Dorset), zm. 17 IX 1877, Lacock Abbey (hrab. Wiltshire),
bryt. archeolog, chemik, lingwista, matematyk, polityk;
[tọ:lbət]
William Henry Fox , ur. 11 II 1800, Melbury Abbas (hrab. Dorset), zm. 17 IX 1877, Lacock Abbey (hrab. Wiltshire),
talbotypia, kalotypia,
pierwsza fot. technika negatywowo-pozytywowa, wynaleziona 1835–41 przez W.H.F. Talbota prawie równocześnie z dagerotypią;
użyteczna skala naświetleń, użyteczna rozpiętość naświetleń,
fot. pojęcie stosowane w sensytometrii, określające pojemność informacyjną danego materiału światłoczułego;
