rozdzielnotonowy proces

rozdzielnotonowy proces,

fot. proces fot., w wyniku którego końcowy obraz pozytywowy charakteryzuje się zwiększoną (celowo) kontrastowością w pewnej części skali naświetlenia (tonów), najczęściej kosztem zmniejszenia kontrastowości lub zupełnego opuszczenia szczegółów w innej (pozytyw może być np. kopiowany z kilku negatywów pomocniczych, uzyskanych przez kopiowanie negatywu wyjściowego na materiałach o podwyższonej kontrastowości);

do procesów rozdzielnotonowych należą zarówno metody zwiększające rozróżnialność szczegółów w światłach i cieniach obrazu kosztem rozróżnialności szczegółów w półtonach (np. metoda Persona), co jest reprezentowane „esowatym” kształtem krzywej reprodukcji jasności, jak i metody z zanikiem szczegółów w pewnych przedziałach tonalnych, co jest reprezentowane krzywą reprodukcji jasności o kształcie schodkowym (np. izohelia); do procesów rozdzielnotonowych są też zaliczane techniki fotografii barwnej, np. poliizochromia.